کد مطلب: ۸۶۹۷۸۸
|
|

«ستاره تاریک»| جهشی در دنیای هوانوردی + عکس‌ها

«ستاره تاریک»| جهشی در دنیای هوانوردی + عکس‌ها
طراحی بمب‌افکن استراتژیک دی‌سی‌بی باعث شده است که کارشناسان چندین لقب الهام‌بخش از جمله «ستاره تاریک»، «رستاخیز سیاه» و «فراتر از محدودیت‌ها» به آن بدهند و آن را به عنوان یک جنگنده «جنگ ستارگان» توصیف کنند.

به گزارش مجله خبری نگار، بمب افکن دوربرد شوروی که با نام «ستاره تاریک» شناخته می‌شد، بین سال‌های ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۰ و بر اساس دستورالعمل‌های خاص ستاد کل نیروی هوایی شوروی طراحی شد. این بمب افکن دارای شکل بال پرنده بود و جهشی «انقلابی» در فناوری هوانوردی استراتژیک محسوب می‌شد.

ماموریت، علاوه بر تعداد زیادی از الزامات فنی دیگر، دستیابی به یک هواپیمای بمب‌افکن دوربرد و مافوق صوت بود.

در جریان کار، موفق‌ترین مدل انتخاب شد که رسماً به عنوان بمب‌افکن استراتژیک دوربرد DCB و با نام دیگری به نام Flying Wing شناخته شد.

«ستاره تاریک»| جهشی در دنیای هوانوردی + عکس‌ها

کارشناسان بعد‌ها به دلیل طراحی بیرونی غیرمعمول این بمب‌افکن که آن را قادر به دستیابی به سرعت‌های بسیار بالا و قدرت مانور برتر می‌کرد، این پروژه را «ستاره تاریک» نامیدند.

این بمب افکن استراتژیک برای بمباران تأسیسات استراتژیک هر دشمن بالقوه، با امکان استفاده از سلاح‌های هسته‌ای، طراحی شده بود.

این بمب‌افکن به گونه‌ای طراحی شده است که می‌تواند به سلاح‌هایی که در محفظه‌ای درون آن قرار می‌گیرند، از جمله موشک‌های کروز، موشک‌های بالستیک هوا به زمین و بمب‌های ۵ تُنی، مجهز شود.

از ویژگی‌های طراحی این بمب‌افکن می‌توان به برد پروازی بیش از ۱۶۰۰۰ کیلومتر بدون سوخت‌گیری، سرعت برخاستن ۳۳۵ کیلومتر در ساعت و سرعت فرود حداکثر ۱۹۰ کیلومتر در ساعت اشاره کرد.

همچنین قرار بود این بمب‌افکن استراتژیک به موشک‌های هوا به هوا با برد تا ۱۰ کیلومتر مجهز شود، در حالی که به خدمه چهار نفره دو کابین جداگانه اختصاص داده شده بود.

«ستاره تاریک»| جهشی در دنیای هوانوردی + عکس‌ها

قرار است این بمب‌افکن استراتژیک توسط شش موتور توربوجت M-۱۵VK با پس‌سوز نیرو بگیرد که هر کدام تا ۱۵۸۰۰ کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کنند و به آن سرعت‌هایی از ۲.۸ ماخ تا ۴+ ماخ می‌دهند. مطالعات بیشتر، امکان تجهیز این هواپیما به سیستم‌های توربوجت هیبریدی برای دستیابی به پرواز مافوق صوت را بررسی کرده‌اند.

علاوه بر این، استفاده گسترده از آلیاژ‌های تیتانیوم برای مقاومت در برابر دمای آیرودینامیکی بالا برنامه‌ریزی شده بود، فناوری‌ای که بعداً در هواپیمای آمریکایی بلک‌برد SR-۷۱ مورد استفاده قرار گرفت.

«ستاره تاریک»| جهشی در دنیای هوانوردی + عکس‌ها

به دلیل شرایط مختلف، بمب افکن دارک استار (ستاره تاریک) در حد یک پروژه کاغذی باقی ماند. این پروژه به دو دلیل اصلی هرگز اجرایی نشد: کمبود منابع و عدم نیاز استراتژیک به چنین بمب افکنی. با این حال، نتایج این پروژه در توسعه بمب افکن‌های دیگری مانند Tu-۲۲M که با نام Backfire نیز شناخته می‌شود، مورد استفاده قرار گرفت.

شگفت آور است که طراحی این بمب افکن که از گذشته‌های دور می‌آید، هنوز هم شگفتی و حیرت را از توانایی این طراحان در فراتر رفتن از کلیشه‌های سنتی و حتی رهایی از قید و بند زمان برمی انگیزد.

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر